037 človekь mltivь 302f
source
1: | Челове́кь не́кои бе́ше ҆ꙗкѡ мл҃ти́вь | Some man was very merciful |
2: | ҆и по ꙋлицꙋ град͛скꙋ хо́деше | And he was walking in the town streets |
3: | ◄ [и сїе чти] | (Read this too) |
4: | ҆и по не́го много сиромáси ҆идехꙋ | And many paupers were going to him |
5: | ҆á ҆ѡнь ги ѿ се́бе го́неше | And he was chasing them away |
6: | а ꙋ рꙋке ҆имь ми́лости́ню влáгаше | but he was giving them alms in their hands |
7: | ҆á дрꙋги́ го чл҃векь пи́таше | And another man was asking him: |
8: | защо ти́҆ꙗ сиромáси по тебѐ ҆идꙋть | ʺWhy do these paupers come to youʺ |
9: | ҆á ти́ ги ѿ се́бе го́нишь | ʺand you chase them awayʺ |
10: | ҆á ꙋ рꙋке ҆имь мл͒ти́ню влагашь | ʺbut you give them alms in their hands?ʺ |
11: | ҆á ҆ѡнь ре́че | And he said: |
12: | ҆ѡ брáте когѝ бе́хь мьнечка до десеть го́динь ҆ꙗ́ внидо́хь ва црьковь божїю да се покло́нимь | ʺO brother, when I was little - ten years old, I went into the church of God to bow downʺ |
13: | ҆и видо́хь ҆едно́го̀ дꙋхо́вника | ʺand I saw one clericʺ |
14: | ꙋче́ше чл҃веци | ʺHe was teaching peopleʺ |
15: | ҆и дꙋмаше | ʺand he was saying:ʺ |
16: | мл͒ти́ню ко́й дáва си́ромахꙋ само́мꙋ хр͒тꙋ дáва ҆и ꙋ рꙋке в͛лáга, | ʺHe, who gives alms to a pauper, gives to Christ Himself and lays it in the handsʺ |
17: | ҆а ꙗ чꙋ́хь тáꙗ дꙋ́ма | ʺAnd I heard this wordʺ |
18: | ҆и не верꙋвáхь | ʺand I did not believeʺ |
19: | ҆и помисли́хь | ʺand I thoughtʺ |
20: | ҆и рекохь | ʺand I said:ʺ |
21: | хр͒то́сь на нб҃си седи́ть | ʺChrist sits in the heavensʺ |
22: | та какво ще на землю̀ да сѐ найде | ʺso how would He find Himself on Earth?ʺ |
23: | ҆и по́йдохь ва до́мь мо́й | ʺAnd I went to my homeʺ |
24: | ҆и видо́хь | ʺand I saw:ʺ |
25: | про́сꙗкь ҆иде по ҆ꙋлицꙋ | ʺa pauper is walking down the streetʺ |
26: | ҆и нáдь глáвꙋ не́говꙋ сто́й сáмь хр͒тось | ʺand over his head is standing Christ Himselfʺ |
27: | ҆á еди́нь чл҃векь: мл͒ти́вь сре́шнꙋ просꙗка | ʺAnd one merciful man met the pauperʺ |
28: | ҆и подаде ҆емꙋ хле́бь | ʺand he gave him breadʺ |
29: | ҆á ҆ѡнь про́стре рꙋ́кꙋ да ҆ꙋзме хле́бь | ʺand he reached his hand to take the breadʺ |
30: | ҆и сáмь х҃с прꙋ́жи рꙋ́кꙋ | ʺand Christ Himself stretched His handʺ |
31: | та ꙋзе хле́бь ѿ рꙋкꙋ чл҃векꙋ то́мꙋ | ʺso He took the bread from the man's handʺ |
32: | ҆и по ҆истинꙋ верꙋвайте хр͒ти́ане | And truly believe, o christians! |
33: | ко́й дáва за бг҃а сáмомꙋ, хр͒тꙋ, дáва | He, who gives for God, gives to Christ Himself |
34: | ви́дите лѝ ѡ͒ хр͒то̀любиви хр͒тиꙗни коли́ка си́ла ҆има ко́й дáва ми́лостинꙗ | Do you see, o Christ-loving Christians, how much power he, who gives alms, has? |
35: | коли́ко по́мощь ҆има гд͒ь за ҆едно̀ хилꙗ́до дáва | |
36: | ҆á ко́й си́ромаси не дарꙋ́ва то мно́го погꙋбꙋ́ва | And he, who does not give to paupers, loses much |
37: | мл͒ти́нꙗ чл҃векꙋ до́мь ҆и чеда ѿ ѕло ҆избáвлꙗ ми́лости́нꙗ | Alms deliver a man's home and children from evil |
38: | чл҃века ва цр͒тво нб҃ное ҆ꙋво́ди | It leads a man to the Kingdom of Heaven |
39: | ми́лости́нꙗ чл҃века ѿ гре́хь проще́ва | Alms absolve a man from sin |
40: | то́мꙋ же слáвꙋ во́зь҆исилáемь | To him I send glory |
҆оц҃ꙋ ҆и си́нꙋ ҆и ст҃омꙋ, дх҃ꙋ | to the Father and the Son and the Holy Spirit | |
ни́нꙗ ҆и присно ҆и во ве́ки веко́вь | always and now and forever and ever | |
41: | ҆ами́нь | Amen |